«Σάλπι», ένας νέος εκτός εποχής…..

Ο Σαλπιγγίδης έχει ψυχή, συναίσθημα και τρέλα! Η επιθυμία του να γυρίσει στον ΠΑΟΚ, ρισκάροντας να γίνει αποδιοπομπαίος τράγος στην πρώτη «στραβή», δείχνει πραγματική αγάπη κι όχι ιδιοτέλεια.
Ο Σαλπιγγίδης θέλει να γυρίσει στον ΠΑΟΚ σε πλήρη ακμή. Δεν είναι στα πρόθυρα της σύνταξης, δεν πάει για τα τελευταία μεροκάματα στα γήπεδα, δεν έχει ξοφλήσει.
Θέλει να επανέλθει με λιγότερα χρήματα, σε μια ομάδα όπου ένας σκληρός πυρήνας φίλων της τον περιμένει με διάθεση ρεβανσισμού. Ένας πυρήνας που δεν έχει μάθει να συγχωρεί, που νιώθει προδομένος από αυτόν και που έχει τον τρόπο του να φωνάζει και να ακούγεται περισσότερο από τους πολλούς. Δηλαδή από την πλειοψηφία που δεν οργανώνεται, δεν βγάζει ανακοινώσεις και δεν ωρύεται.
Σε μια περίοδο που το κυρίαρχο πνεύμα λέει «να τα πάρουμε εύκολα και με ασφάλεια», ο Σαλπιγγίδης δείχνει άνθρωπος εκτός εποχής! Και θέλει να πάει σε μια ομάδα με (ακόμα) οικονομικές ανασφάλειες και με τον κίνδυνο να βρίσκεται κάθε φορά που θα βγαίνει στο γήπεδο, απέναντι σε μια διχασμένη εξέδρα, ένα μέρος της οποίας ξέρει καλά την τέχνη της ισοπεδωτικής αποδοκιμασίας.
Θέλει να γυρίσει κι ας γνωρίζει ότι οι σκληροί τής κερκίδας, της κάθε κερκίδας, είναι οι κερδισμένοι συνήθως σε τέτοιες μάχες – είναι ανίκητοι. Και κάτι περισσότερο ξέρουν γι’ αυτό ο Ντέμης Νικολαΐδης, που τελικά νικήθηκε, ή ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, που το παλεύει ακόμα αλλά έχει υποστεί οδυνηρές ήττες από τους «άτεγκτους» της Νέας Φιλαδέλφειας, αλλά και του Πειραιά όταν έπεσε στη δυσμένειά τους.
Παρόλα αυτά, ο «Σάλπι» φαίνεται να έχει δυνατή ψυχή κι ακόμα σκέφτεται να γυρίσει στο ποδοσφαιρικό του λίκνο. Αγνοώντας τον ανορθόδοξο πόλεμο με τα προσβλητικά χαρτονομίσματα και τις επίμονες ανακοινώσεις των Μαχητών. Που δεν του επιτρέπουν ούτε, έστω, να μεταμεληθεί. Σκληροί και αδυσώπητοι…

Σύνταξη: Διονύσης Βραϊμάκης