Ένα γράμμα στον Πάμπλο Κοντρέρας.

Μια επιστολή του Fillipos traveller,editor του FC Paok.gr στον Πάμπλο Κοντρέρας

Κύριε Κοντρέρας,

Βλέπεις ότι ξεκινάω με το κύριε και όχι αγαπητέ, όπως την ημέρα που σε αποχαιρέτησα από την αγαπημένη μου ομάδα,  τον ΠΑΟΚ.

Και δεν το κάνω ούτε από κόμπλεξ ούτε κακία. Γιατί όπως θα

ξέρεις η λέξη αγάπη εμπεριέχει ένα βασικό συστατικό την ανιδιοτέλεια.

Ακριβώς αυτό το συστατικό μου δίνει το δικαίωμα να σε αποκαλώ πλέον μόνο κύριε.

Μία και εσύ ως έχεις το κάθε δικαίωμα, στον κόσμο της ελεύθερης αγοράς, να συνεχίσεις την καριέρα σου σε ένα άλλο σύλλογο που θα σου αποφέρει χρήματα, έτσι έχω κι εγώ το δικαίωμα να σε αντιμετωπίζω σαν ένα επαγγελματία ποδοσφαιριστή. 

Φυσικά μην περιμένεις να σου ευχηθώ καλή τύχη και επιτυχίες με την νέα σου ομάδα.

Κι αυτό όχι επειδή έχω πρόβλημα μαζί σου. Γιατί οφείλω να ομολογήσω ότι με πόνεσε όταν σε είδα με το κόκκινο κασκόλ. Άλλα δεν μπορώ και να ξεχάσω ότι πρόσφερες στην ομάδα μου και ότι αγωνίστηκες σε εκείνο το παιχνίδι στο Βικελάου με πόνο καρδιάς από τον χαμό του πατέρα σου. Δεν μπορώ να ξεχάσω με πόση αυτοθυσία έβαλες το κορμί σου και δέχτηκες την φονική κλοτσιά στο Λονδίνο. Δεν μπορώ να ξεχάσω τις στιγμές μαγείας που μου πρόσφερες με το παιχνίδι σου. Την περηφάνια που ένοιωθα όταν σε έβλεπα με τα μαύρο άσπρα και έλεγα: «ναι ρε στην ομάδα μου παίζει αυτός ο παικταράς και δεν υπάρχει καλύτερος στην θέση του στην Ελλάδα».

Τώρα για εμένα είσαι απλά άλλος ένας παίκτης που πέρασε από την Ελλάδα. 

Θέλω να με συγχωρέσεις που θα σε βρίζω όταν θα ξανά επιστρέψεις στο παλιό σου σπίτι αλλά πρέπει να καταλάβεις ότι θα μου είναι δύσκολο να σε ξεχωρίσω με τα αντιπαθητικά ερυθρόλευκα που θα φοράς. Βλέπεις για σένα είναι πρόκληση και ευκαιρία να αγωνιστής στο Champions League όπως δήλωσες στο αεροδρόμιο αλλά πρέπει να καταλάβεις ότι αυτά τα χρώματα στέρησαν σε εμένα την χαρά να απολαύσω και εγώ από την μεριά μου αυτήν την «πρόκληση» ως θεατής. Άλλα τι στα λέω, τα έζησες στο πετσί σου κι εσύ . Αν θυμάμαι καλά κι εσένα είχαν αποβάλει τότε για να μας κόψουν  ένα ακόμα τίτλο και μας άφησαν με 9, γιατί η «μεγάλη» ομάδα που επέλεξες σήμερα, τότε δεν μπορούσε να μας νικήσει στα ίσα 11 εναντίον 11. Άλλα αυτό μην σε ανησυχεί άλλο. Γιατί στην ομάδα που επέλεξες δεν θα έχεις πλέον αυτό το πρόβλημα, στα δύσκολα θα έχεις την απαραίτητη  βοήθεια και προστασία.

Άσε τι τα σκαλίζω και στα υπενθυμίζω τώρα και σε στεναχωρώ με τα παλιά. Με κλεμμένα πρωταθλήματα και εξόδους στο Champions League. Τώρα πλέον έχεις την χαρά της σιγουριάς του αποτελέσματος.  Και του χρήματος βεβαίως βεβαίως.

Ένα πράγμα όμως δεν μπορώ να σε συγχωρέσω κύριε Κοντρέρας.

Το κλάμα και  την στεναχώρια του 8χρονου γιου μου όταν έμαθε ότι πήγες στην αχώνευτη ομάδα με τα κόκκινα. Του γκρέμισες το όνειρο να γίνει σαν εσένα. Και μου είπε μεταξύ θυμού και κλάματος: «εγώ δεν θα παίξω ποτέ στον μισητό ερυθρόλευκο σαν και αυτόν». Βλέπεις παίζεται στην ίδια θέση και τώρα πλέον δεν θα μπορεί να λέει όλο καμάρι: «βλέπεις τον έκοψα σαν τον Κοντρέρας».

Προσπάθησα να σε δικαιολογήσω λέγοντας ότι είσαι επαγγελματίας και ότι αυτή είναι η δουλειά σου, έτσι ώστε να μην λέει πολλά κι αυτός, γιατί δεν ξέρεις ποτέ το μέλλον σου σαν ποδοσφαιριστής. Άλλα με αποστόμωσε… Βλέπεις εδώ στην Ελλάδα λέμε μια σοφή παροιμία: «από μικρό και τρελό μαθαίνεις την αλήθεια».

Ξέρεις τι μου είπε;

«Τι λες βρε μπαμπά και ο Γκαρσία επαγγελματίας είναι. Άλλα είπε ότι δεν αγοράζονται τα πάντα με τα λεφτά και έμεινε στον ΠΑΟΚ ». Πες μου τώρα εσύ τι  να του απαντήσω……..

Για την κόρη μου δεν θα σου γράψω γιατί είπε ένα πελώριο Τίίί;; μετά κάτι είπε για τον ανδρισμό σου και έφυγε. Την συγχώρεσα για την βρισιά λόγο του σοκ της ημέρας. Άλλωστε πατέρας είσαι κι εσύ και ξέρεις από παιδιά .

Κλείνοντας  θα ήθελα να σου ζητήσω  μια τελευταία χάρη.

Μην ανέβεις στην Τούμπα να παίξεις κόντρα στην ομάδα που σε αναγέννησε. «Τραυματίσου», δεν είναι ντροπή.

Πίστεψε με δεν θα είσαι ο πρώτος που θα το κάνει. Πολλοί «τραυματίσθηκαν» πριν από ένα παιχνίδι στην Τούμπα και όλοι έδειχναν κατανόηση γιατί καταλαβαίνανε πόσο δύσκολο είναι να παίξεις σε αυτό το γήπεδο όταν υπάρχει πολύ συναισθηματική φόρτιση.   

Ένα τράβηγμα στον προσαγωγό, οι κοιλιακοί, ξέρεις οι κλασικοί «τραυματισμοί» όταν δεν θέλει να παίξει ένας παίκτης.

Αν πάλι θέλεις να δείξεις τον «επαγγελματισμό» σου, τότε να ξέρεις ότι θα δεχτείς και την «επαγγελματική» υποδοχή και αντιμετώπιση που απολαμβάνει η νέα σου ομάδα όποτε την φιλοξενούμε στο σπίτι μας. Γιατί και εμείς είμαστε σωστοί επαγγελματίες οπαδοί  και σεβόμαστε τον εαυτό μας. Ως επαγγελματίες.

Με σεβασμό σε ότι πρόσφερες στην ομάδα μου,

Filippos Traveler

fcpaok.gr Editor